Melomakarona. Greckie ciasteczka na Boże Narodzenie.

W poprzednim poście o kourabiedes pisałam Wam o nieoficjalnym pojedynku pomiędzy wielbicielami tych ośnieżonych ciastek i miłośnikami innych bożonarodzeniowych ciasteczek – melomakarona. Obie strony spierają się, które z powyższych mogą mianować się najlepszymi. Myślę, że nadszedł czas, abyśmy zażegnali tę kłótnię raz na zawsze. Święta są po to, aby sobie dogadzać, rozbudzić w sobie dobro, wybaczać sobie i innym i na chwilę choć zapomnieć, że jesteśmy aż tak poważni.

Apeluję więc do wszystkich z obozu kourabiedes i wszystkich z obozu melomakarona – ZJEDZCIE OBA CIASTKA! Albo przynajmniej nie opowiadajcie się po jednej ze stron, bo zamkniecie sobie drzwi do eksplorowania drugiej. No. Kawałek świata naprawiony.

Podczas moich poszukiwań przepisu na melomakarona oczywiście najpierw uderzyłam do drzwi Królowej kreteńskiej kuchni – Fotouli. I było to posunięcie zwycięskie, ponieważ wyciągnęła ona wiekowy zeszyt, z delikatnie pożółkłymi od czasu i używania kartkami, po czym zwróciła go do mnie, przesuwając palcem po starannie wypisanych składnikach.

– O, tutaj zobacz! – spojrzała na mnie z uśmiechem – Wiesz co to jest? To popiół! Tak, ten z kominka!

Na dźwięk tych słów usiadłabym, gdyby nie to, że już siedziałam i przeżuwałam paksimadia, zagryzając orzechami włoskimi. Popiół! Musiałam dowiedzieć się więcej!

Okazało się, że popiół w kuchni tradycyjnej jest używany bardzo często. Dodaje się go do soku z winogron, aby go wyklarować, dodaje się go do ciastek, aby nadać im kruchości. W poniższym przepisie miesza się go z wodą, a powstałą mieszankę dodaje do ciasta wraz z resztą składników.

Nie mogąc doczekać się efektu ochoczo przystąpiłam do przygotowań moich pierwszych, skąpanych w miodowym syropie melomakarona i… przeraziłam się ogromem podanej mi porcji! Fotoula bowiem nie bawi się w małe porcyjki, jest to Kobieta, która żadnej pracy się nie boi i z sercem tak wielkim, że spokojnie mogłaby obdzielić nim pół świata. Więc obdziela i piecze melomakarona z trzech kilogramów mąki, aby tego obdzielania było więcej.

Ograniczyłam więc ten przepis do jednej trzeciej, ponieważ po pierwsze nie mam tyle doświadczenia, chciałam więc zminimalizować margines błędu, a po drugie nie mam już miejsca w szafie na kolejną parę jeszcze większych, rozciągliwych gaci, które muszę sukcesywnie wymieniać, bo coś mi się kurczą w obwodzie.

Dodatek popiołu można jak najbardziej pominąć, nie musicie teraz rozpalać ogniska na balkonie, aby ten popiół uzyskać. Jeśli jednak się na niego zdecydujecie, to pamiętajcie, ze musi to być popiół z drzew liściastych i musi być naprawdę drobny. Ważne jest także, aby gorące melomakarona nasączać zimnym syropem – daje to gwarancję tego, że syrop dobrze wsiąknie, a nie będzie spływał z ciastek.

Melomakarona.

Rzuć też okiem na: