Bamies laderes, to dosłownie okra w oliwie. Okra (albo inaczej: ketmia jadalna) jest bardzo popularnym warzywem na Krecie. Jada się ją głównie duszoną z pomidorami i dużą ilością oliwy, czyli – ladera (laderes w liczbie mnogiej).
Muszę przyznać, ze zabierałam się do tej okry trochę jak pies do jeża, bo w pamięci wciąż miałam czasy, gdy z ciekawości przyrządzałam ją po raz pierwszy – nie znając jeszcze wtedy kreteńskiej kuchni – w postaci curry. Było to tak obrzydliwe, tak łykowate, że przysięgłam sobie nigdy tego nie powtórzyć.
I byłabym nie powtórzyła, gdyby nie to, że w kwestii jedzenia jestem strasznie wścibska i w tawernach ukradkiem patrzę się ludziom w talerze. Tak było i tym razem, gdy w jednej tawernie, przy stoliku obok pewien pan zamówił bamies. No i jak już mu te bamies przynieśli, jak mnie to zapachniało, to pisz pan „przepadło” – musiałam tego spróbować!
Wraz z moją, przybyłą w odwiedziny, Mamą zamówiłyśmy talerz na próbę i obie byłyśmy zachwycone. Okra to warzywo, które ciężko do czegoś przyrównać. Ma zapach zbliżony do zielonej fasolki, ale smakuje bardzo kremowo, dosłownie rozpływa się na języku. Przyrządzona w oliwie i pomidorach jeszcze bardziej nabiera charakteru i jest po prostu pyszna.
O przepis poprosiłam pana Michalisa ze sklepu, bo podczas zakupów, oczywiście rozmawialiśmy o jedzeniu (kiedyś pokażę Wam jak zrobić soczewicę według jego przepisu – mniam!). Gdy wróciłam do domu szybko spisałam instrukcje, żeby nie zapomnieć i dziś mam okazję zaprezentować Wam moje wykonanie.
Zanim przejdziecie do przepisu kilka rad:
Okra im mniejsza, tym lepsza. Jeżeli macie do niej dostęp, starajcie się wybierać najmniejsze, takie 3-5 centymetrowe strączki. Im dłuższe i starsze są strączki okry, tym większe ryzyko, że będą łykowate. Tym razem nie udało mi się kupić malutkich, więc musiałam zadowolić się tym, co było, ale jeśli tylko macie możliwość, kupujcie malutkie strączki okry.
To bardzo ważne, żeby obrać „czapeczki” ze strąków, ale ich nie ścinać. Okra ma w sobie dużo śluzowatego kleju, więc jeśli otworzymy strąki, sos zrobi się kisielowaty. Okry nie warto też zbyt długo gotować, bo bardzo szybko mięknie i może się rozpadać, tym samym również puszczać klej.
W Polsce niezwykle trudno okrę dostać, ale warto ją sobie posiać z coraz częściej dostępnych nasion. Występuje w kilku odmianach i dwóch kolorach: czerwonym i zielonym. Lubi stanowisko bardzo słoneczne i jest też niezwykle dekoracyjna.
Bamies laderes. Okra w oliwie i pomidorach.
400 g okry
2 średnie cebule
2 ząbki czosnku
2-3 średnie pomidory
1/2 łyżeczki oregano z Krety (więcej tutaj)
1/2 szklanki oleju
sól
pieprz
mały kawałek skórki z pomarańczy (opcjonalnie, więcej tutaj)
Okrę dokładnie umyj pod bieżącą wodą.
Obierz i drobno posiekaj czosnek i cebulę.
Obierz wierzchnią warstwę z czubków (tych czapeczek) każdego strączka okry (patrz: zdjęcie).
W dużym garnku o grubym dnie rozgrzej lekko oliwę.
Do garnka wrzuć cebulę i smaż ją, aż będzie szklista, często mieszając.
Pomidory zetrzyj na tarce, rozgnieć w rękach lub drobno posiekaj.
Do garnka z cebulą dorzuć czosnek, pomidory i około szklankę wody.
Gdy zawartość garnka się zagotuje, dodaj obraną okrę, oregano, sól, pieprz i skórkę z pomarańczy, jeśli jej używasz.
Gotuj na bardzo małym ogniu, pod przykryciem, przez 15-20 minut.
Podawaj ze świeżym chlebem.
- Bamies laderes moim zdaniem najlepiej smakuje następnego dnia, więc można przygotować je dzień wcześniej i przechowywać w lodówce.
- Tak przyrządzoną okrę można jeść na zimno i na ciepło. Jest doskonałym meze, ale i daniem głównym, czy też formą „jarzynki” do obiadu.
- Ten przepis jest całości wegański.
Rzuć też okiem na:
Pingback: Bamies sto fourno. Okra z pieca. – polikala