Kleftiko to kolejny przepis, który ma tyle wersji, ile osób go przygotowuje i jest raczej sposobem, niż konkretną recepturą, której trzeba się kurczowo trzymać. Przygotowuje się je z jagnięciny, baraniny lub koźliny, ale coraz częściej pojawiają się wersje z innymi rodzajami mięsa, z samym serem lub nawet zwyczajnie zapiekane warzywa w pergaminie też nazywane są kleftiko. I w sumie kto nam zabroni?

Pod warunkiem, że wsad będzie kradziony! Kleftiko bowiem w języku greckim oznacza ukradzione i wersje powstania tej nazwy są mniej więcej tak różnorodne, jak przy słynnym omdlałym imamie. Jedni mówią, że to danie greckich bojowników z czasów okupacji tureckiej, inni, że zwyczajnych złodziei ukrywających się po górach, którzy zawijali w glinę lub ciasto kawałki kradzionego mięsa i równie kradzionych warzyw, po czym piekli to w specjalnie ku temu wykopanych dołach i przykrywali ziemią, aby ulatniający się dym nie zdradził ich położenia.

Długo piekące się w niskiej temperaturze mięso rozpada się pod delikatnym naciskiem dłoni czy widelca, a zioła i sezonowe warzywa nadają mu specyficznego aromatu. Dodatek koziego lub owczego sera doskonale całość doprawia i sprawia, że mamy pożywne danie, które nieźle krzepi bez względu na to, czy walczymy z okupantem, czy wybieramy się na szabry.

Cały sekret kleftiko tkwi w tym, że mięso piecze się wolno, długo i w szczelnym zamknięciu – wszystkie soki i aromaty nie uchodzą więc w powietrze, tworząc naprawdę skondensowany smak. Warto do pieczenia kleftiko użyć pergaminu lub glinianych naczyń, jednak w tych drugich dobrze jest odpowiednio uszczelnić je jeszcze ciastem lub folią aluminiową.

Aby przygotować jedyne prawilne kleftiko zgodnie z tradycją, powinniśmy bezsprzecznie zajumać sąsiadowi kozę lub barana, jednak nie polecam tego robić – podobno w więzieniach paskudnie karmią i głupio się wygląda opalonym w kratkę. Wiem, że pokusa może być ogromna, bo „kradzione nie tuczy” (a umówmy się, jest luty i wszyscy są na diecie), to jednak polecam zakupić wszystkie składniki potrzebne do przygotowania tego dania. Nie musicie się jednak kierować dokładnie przepisem, to tylko sugestia. Jagnięcinę możecie zastąpić wieprzowiną, kurczakiem, samym serem lub po prostu dodać więcej warzyw, warzywa również wybierzcie takie, jakie Wam najbardziej pasują – ja użyłam najprostszych: ziemniaków, cebuli, cukinii i kawałka papryki, jednak świetnie sprawdzą się tu też pomidory, pół główki czosnku, marchew, dynia, bakłażany, czy gdzie Was tam fantazja zaprowadzi.

Czegokolwiek jednak nie użyjecie, pamiętajcie, że tak, jak przy każdym innym prostym daniu kuchni greckiej – najważniejsza jest jakość. Wybierajcie więc mięso, warzywa, ser najlepszej jakości, a po najlepszą oliwę i fenomenalne zioła zapraszam Was do nas – może i nieskromnie, ale w pełni szczerze!

Kleftiko

Rzuć też okiem na: